Cyclische corrosietesten zijn bedoeld als een meer realistische manier om zoutsproeitesten uit te voeren dan met de traditionele statische blootstelling. Omdat de werkelijke atmosferische blootstelling meestal zowel natte als droge omstandigheden omvat, is het logisch dat versnelde laboratoriumproeven het patroon van dergelijke natuurlijke cyclussen te laten volgen. Uit onderzoek blijkt dat de testresultaten van cyclische corrosieproeven in termen van relatieve corrosie, structuur en morfologie vergelijkbaar zijn met test in de open lucht. Cyclische tests geven dus een betere correlatie met blootstelling in de open lucht dan conventionele zoutsproeitesten. Ze zijn effectief om diverse corrosiemechanismen te beoordelen zoals algemene-, galvanische- en spleetcorrosie.

Cyclische corrosieproeven zijn bedoeld om fouten te produceren die representatief zijn voor het type dat in corrosieve omgevingen in de open lucht worden aangetroffen. Deze testen stellen de samples in een cyclus die herhaald wordt, bloot aan een reeks verschillende omstandigheden. Eenvoudige blootstellingen, zoals Prohesion, kunnen een afwisseling zijn van zoute nevel en droge omstandigheden. Meer geavanceerde methoden voor de autosector gebruiken cyclussen in verscheidene stappen, met bijvoorbeeld onderdompeling, vochtigheid, condensatie, zoute nevel en drogen. Aanvankelijk zijn deze testprocedures voor de automobielindustrie ontworpen om met de hand te worden uitgevoerd. Het laboratoriumpersoneel verplaatste de monsters met de hand van kamers met zoutbesproeiing naar vochtige kamers, daarna naar droogrekken enz. Vandaag gebruikt men door microprocessors gecontroleerde kamers om de verschillende blootstellingen te automatiseren en de variabiliteit te beperken.

Raadpleeg ons Technisch Bulletin LU-8144 voor meer informatie.